Herkesin ağzından çıkan tek cümle, “Kaçın deprem oluyor”... İşte o kelimeleri söyleyenlerden biri bendim. Depremin merkezi Seferihisar’da. Evin bahçesinde otururken büyük bir gürültü. Tabii önce kendimin ve ailemin can güvenliğini sağladım.

Sonra çıktım sokaklara... İlk olarak Sığacık bölgesine ulaştım. Adeta tsunami olmuş. Bütün balıklar karaya vurmuş. Tekneler batmış. İnsanlar sarsıntıdan değil, oluşan tsunamiden korktuğunu anlatıyor. Merkez üssü ama ilk ulaşan bilgiler yıkılan binaların fazla olmadığı yönünde. “Şükür, bizim buralar iyi... Var mı oğlum yıkılan yer, sen gazetecisin bilirsin” diyorlar. Tabii WhatsApp gruplarından gelen görüntüleri anlatarak “Amca durum iyi değil” diyor ve devam ediyorum..

En çok yıkımın olduğu ilçelerden Bornova ve Bayraklı’ya ulaşma çabası içindeyim ama maalesef trafik altüst olmuş. Herkes korna çalıyor. Bütün depremlerden sonra oluşan görüntüler... Elektrikler kesik, insanlar sokaklarda, parklarda oturuyor, evlerine girmekten korkuyor. O kadar deprem yaşadım, habere gittim. İzmir depreminde dikkatimi çeken ise hasarın en çok yeni yerleşim yerlerinde ve 20-30 yıllık binalarda olması... Yıkılan binaların hemen hemen tamamına yakınının yüksek binalar olması dikkat çekiyor.

Bornova’ya yaklaştıkça araç milim ilerlemiyor. Yürüyerek gidiyorum ve Özkanlar’da yıkılan 8 katlı binaya ulaşıyorum. 1 saat sonra yıkılan binaya ulaşmama rağmen hâlâ toz bulutları uçuşuyor. Yurttaş yıkılan yerlere, kurtarma ekiplerine yardım etmek için çaba gösteriyor. “Sesimizi duyan var mı” diye bağırıyor. Karmaşa, feryat, çaresizlik...

İzmir deprem üssü ama tüm Türkiye merak ediyor. Acaba “kaç bina yıkıldı, kaç insan öldü” diye... Rakamları aldık, siz de ulaştınız. Peki, çözüm ne olacak? Bir sonraki depremi mi bekleyeceğiz?

Mehmet İnmez/Cumhuriyet