Gaziantep'te bir hastanede deprem anında dışarı kaçmak yerine hastaları tahliye etmeye çabalayan hemşire Şeyma Alakuş, “Görevimi yerine getirmeye çalıştım. Hastalarıma bir şey olsaydı vicdan azabından yaşayamazdım. İnsanlara insanlığı gösterebildiysem mutluyum" dedi.

Gaziantep'teki İnayet Topçuoğlu Hastanesi'nin güvenlik kameralarına yansıyan görüntülerde pediatri hemşiresi Şeyma Alakuş, deprem anında hastalarını kurtarmak için hastane koridorlarında koşturdu ve binadan tahliye ettiği hastaları bırakıp başka hastalar için tekrar hastaneye girdi.

Söz konusu gayret dünyanın da ilgisini çekti. İngiliz gazetesi Daily Mail, "Hemşireler mega depremde bebeklerin sallanan yatakları devrilmesin diye yoğun bakım ünitesine koştu" ifadelerine yer verdi.

Haberde hemşireler için 'muhteşem' sıfatı kullanılırken söz konusu videonun sosyal medyada büyük övgü topladığına da dikkat çekildi. Videoda hemşirelerin saniyeler içinde koğuşa koştuğunu ve en çok etkilenen kuvözleri sert bir şekilde tuttuğu görülüyor.

TRT'den Enes Boyraz'ın haberine göre, sallantıyı ilk hissettiğinde servisindeki hastaları düşündüğünü ve onları kurtarmak istediğini aktaran Alakuş şöyle konuştu:

"Onları kurtaramasam ve bir çöküntü olsa bile onların yanında olacaktım. Servisimde yatan çocuğu tanıyorum. Sürekli kontrol ettiğim bir hastamdı. Onlar önce Allah'a, sonra bize emanetler. Bizim her ne olursa olsun onların yanında olmamız gerekiyor. Ben de o gün vicdanen ve kalben burada olmam gerektiği için geldim. Tanımıyor olsam da yine aynı şeyi yapardım.

Saat 04.00 civarında acil servise doğru gittim. Ekip arkadaşlarımın yanına gitmiştim. Sarsıntıyı hissettiğimde 'servisteki çocuklarım' dediğimi hatırlıyorum. Önce soğukkanlı olmaya çalıştım. Sarsıntının biraz hafiflediğini hissedince onları direk aldım ve dışarıya güvenli bir şekilde çıkarmak istedim.

'Görevimi yerine getirmeye çalıştım’

Tekrar geri döndüm. 109 numaralı odada ortopedi hastam vardı. Çıkamadı, ben de onun çıkarmaya çalıştım. O hastam için tekrar geri döndüm. O hastayı çıkardıktan sonra ikinci katta dahiliye servisimiz var. Oradaki yetişkin hastalarımızı buradaki arkadaşlarımla birlikte el birliğiyle çıkardık ve güvende olmalarını sağladık.

Ailem de Gaziantep'teydi ancak asla telefon açamadım. Ailemin nasıl olduğunu bilmiyordum ama görevimi yerine getirmeye çalıştım. Vicdanen içim çok rahat. Hastalarıma bir şey olsaydı vicdan azabından yaşayamazdım.

'Görevime devam edebilmek için Antep'te kaldım’

Aileme daha sonra ulaştım ve iyi olduklarını öğrenince mutlu oldum. Yine mutluyum. Arkadaşlarımdan ve deprem bölgesinde çalışan arkadaşlarımdan Allah razı olsun. Benim yaptığımın yanında onların yaptığı fedakarlıklar çok daha büyük. Mutluyum, insanlara insanlığı gösterebildiysek mutluyum.

İkinci dereceden kaybettiğim yakınlarım var. Acımız hepimizin acısı. Zor bir dönemden geçiyoruz, inşallah bu dönemleri atlatırız. Evim şu an hasarlı olarak çıktı. Biz 7 kişilik bir aileyiz. Ailemi Bursa'ya göndermek zorunda kaldım ve şu an bir akrabamda kalıyorum. Görevime devam edebilmek için Antep'te kaldım. Her zaman bir umut var. İyi olursak her zaman iyilerle karşılaşıyoruz. Hayat bizi çok güzel yerlere yönlendiriyor. Umut var."