Otomotiv sektöründe yaptığı haberler ve kaleme aldığı köşe yazılarıyla tanınan gazeteci yazar Levent Çezik hayatını kaybettiği açıklandı.

1973 doğumlu Gazeteci Levent Çezik  geçirdiği  Covid-19 rahatsızlığı nedeniyle bir hafta kadar evinde hastalığı atlatmaya çalıştı. Ardından Gaziosmanpaşa Taksim İlk Yardım Hastanesi’ne kaldırıldı. Gazeteci Arkadaşımız Çezik, buradan Liv Hospital Bahçeşehir Hastanesi’nde yoğun bakıma alındı. Levent Çezik, bu sabah geçirdiği kalp krizi sonucu hayatını kaybetti. Çezik’in cenazesi Ayazağa Mezarlığı’nda toprağa verildi.

LEVENT ÇEZİK KİMDİR?

Otomotiv haberciliğinin duayen isimlerinden Levent Çezik gazetecilik mesleğine 1996 yılında Akşam Gazetesi'nde başladı. Çezik daha sonra Tercüman Gazetesi'nde mesleğe  devam etti ve burada Teknoloji sayfaları ile Ekonomi ve Otomotiv editörlüğü görevini de üstlendi.

Tercüman gazetesinin kapanmasından sonra  iş hayatına atılan Çezik, once Gündem PR, İletişim ve Danışmanlık şirketini kurdu. Ekonomiguncel.com sitesinin ardından Otomobil Haber Dergisi’ni çıkaran Çezik, aynı zamanda www.otomobilgazetesi.com.tr sitesini yayın hayatına aldı. Sektörün önemli isimlerini otomobilhaber.com.tr’de buluşturan Levent Çezik, aynı zamanda Otomotiv Gazeteciler Derneği üyesiydi. Levent Çezik Evli ve iki çocuk babasıydı. 

“BUGÜN 5. GÜN HALA BABAMIN ODASININ ÖNÜNDEN GEÇEMİYORUM”

2020 yılında babasını kaybeden Çezik, kendi sayfasında şunları yazmıştı:

“47 yıllık ömrümde ondan hiç ayrı kalmadım… Sağlığını kaybedene kadar haftanın bir günü mutlaka baba-oğul, baş başa gezmeye giderdik. Babam, hafta içi gideceği rotaları düşünür, hafta sonu yaklaşırken, gitmek istediği rotaları söyler, ben de o rotada bir aksilik yoksa “Tamam Baba” der, sabah kahvaltımızı yaptıktan sonra düşerdik yollara. Aylardır boşluktaydım, hafta sonu geldiği halde babam yataktan kalkamadığı için…

Pandeminin üzerine babamın da hastalığı eklenince evden dışarı çıkamaz olmuştum. Çünkü babam ağırlaşmıştı… Gündüzleri eşim ve çocuklarım onun bakımına yetişmeye çalışıyorlardı. Bense, gece nöbetindeydim babamla…

Dolayısıyla gündüz uyumak zorunda kalıyordum. Keşke babam yaşasaydı, ona hizmete devam edebilseydim. Ama son günlerdeki sıkıntısını yaşamasaydı… Adeta bir bebek gibiydi… Sıkıntılıydı, sıkıntısını anlatamıyordu…Ömrümden ömür aldı o durumu…Bazı dostlar beni arayıp, “Bu kadar abartma, artık hayata dön”, diye teselli vermeye çalışıyorlar, iyi niyetleri için minnettarım.

Fakat bugün henüz 5. gün ve ben hâlâ babamın odasının önünden geçemiyorum.47 yıl birlikte yaşamışız, 47 yıl!!! Evi, yurdu ana-babasından ayrı yaşayan bir insan beni nasıl anlasın ki? Kusura bakmayın dostlar, içimi dökmek istedim. Babamın vefatı dolayısıyla, yanımda olan, olamayan, tüm iletişim kanallarıyla varlıklarını hissettiren tüm yakınlarıma teşekkür ederim. Sağ olun, var olun…”