İki saat kala ilan edilen sokağa çıkma yasağı sonrası ihtiyaç­larını gidermeye çalışan halk arasın­da elinde Luppo paketiyle görüntüle­nen kişi gündem oldu.

Lup­po’yu üreten Şölen işçileri sokağa çıkma yasağına rağmen, sağlıksız koşullarda çalışıyor olmaları hakkında açıklama yaptı.

Evrensel'den Hilal Tok'un haberine göre; çoğunluğu kadın, neredeyse 700 kişinin çalıştığı Şölen fabrikasına ilişkin işçi kadınlardan biri şu ifadeleri kullandı:

“Şu an çalışma devam ediyor, bazı arkadaşla­rımız 12 saat falan çalışmak zorunda kalıyorlar. Bir şey diyemiyorlar. Biz şimdi iş yerinde bitişik çalışıyoruz, tamam maske falan takıyoruz ama bir maske ile akşama kadar idare edin diyorlar. Biz de bir maske ile zorlanıyoruz, gün içinde hapşırma/öksürme oluyor, yemekhaneye gidip geliyoruz, onu tüm gün kullanmak zorundayız. Ayrıca kıyafetlerimiz içeride yıkanıyor, tüm işçi­lerin kıyafetleri bir makinenin içinde, nasıl temiz­lendiği belli değil, haftada en fazla iki sefer yıka­nıyor, giyiyorsun normalde çıkan çikolata lekesi çıkmamış, kötü kokuyor. Evlerimize götürüp yı­kamamıza izin vermiyorlar, burada da temiz yı­kanmıyor. İtiraz ettik ama dinlemediler. ‘Bir şey olmaz, gerekli önlemler alınıyor’ diyorlar.”

GECE SERVİSLERİ TIKLIM TIKIŞ

“Bir şeye karşı çıktığında hemen tutanak tu­tuyorlar, üçüncü tutanakta da işten atıyorlar” di­yen Luppo işçisi kadın, servislerde fiziksel mesafeye uyulması gerektiğine ilişkin açıklanan ted­birlere rağmen fabrika servisindeki durumu şöy­le anlattı:

“Servislerde gündüzleri göz boya­mak için tekli oturtuyorlar ama geceleri ikili üç­lü derken bir bakıyoruz ayakta gittiğimiz oluyor. Söylüyoruz itiraz ediyoruz ama boş. Düşünmü­yorlar yani.”

Bir başka kadın işçi ise “Fabrikada günde bir kere maske veriyorlar, servislerde maske yok, ya kendimiz para verip alıyoruz, ya da takılmıyor. Servislerden inince elimizi oraya buraya vuruyo­ruz. Kaygılıyız” dedi.

"DİP DİBE ÇALIŞIYORUZ"

Fabrikada ateşlenen, öksüren işçilerin de ol­duğunu ancak o işçilere test yapılmadığını akta­ran kadın işçiler tepki gösterince “İşinize gelmi­yorsa çalışmayın” dayatmasıyla karşılaştıklarını ifade ettiler.

İşçiler, “Bu süreçte rapor almamıza da karşı çıkıyorlar. İnsanların halinden anlamıyor­lar, hasta olana inanmıyorlar zaten. İnsanın bir nedeni var ki rapor alıyor. Ateşleneni eve gön­deriyorlar, hiç bilemiyoruz işte virüs var mı yok mu, test yapılmıyor çünkü, bize de bilgisi veril­miyor. Fabrikada bir doktorun olması daha iyi olur ama şu anda o da yok. Önceden haftada 1 gün ya da 2 gün gelirdi ama şimdi gidiyoruz, odası sürekli kilitli. Patronlar müdürler hiç gel­miyorlar, arada geldiklerinde üretim alanına girmiyorlar, odalarından çıkmıyorlar. Mühendisler bile gidip gelmiyor artık yanımıza. Onlar odala­rından çıkmıyor ama biz burada dip dibe çalışı­yoruz. Bir sigara odası var küçücük, içeride 70 kişi birlikte sigara içiyor” açıklamasını yaptı.

AĞIR BASAN KAYGI: YARIN NE OLACAK?

Kaygı ve korkuyla çocuklarının, ailelerinin ya­nına giden işçilerin talebi ise üretime ara vererek ücretli izne çıkabilmek:

“Virüsten sonra bir şey değişmedi, yine yan yana aynı hızda de­vam ediyor üretim. Ürettiklerimiz temel ihtiyaç değil, talebimiz hiç değilse birkaç hafta da olsa bizi ücretli izne göndermeleri… Ücretsiz izin is­temiyoruz çünkü zaten halimiz ortada, perişan oluruz. Çalışırken sürekli kaygılıyız, yanımızda çalışan kadında ‘Acaba virüs var mı, yok mu’ di­ye düşünüyoruz. Elimiz birbirine değiyor illaki, hızlı ve yan yana üretim yaparken. Acaba virüs bulaştı mı diye düşüncelere kapılıyor insan. İn­san korkuyor işte. İşçilerin durumu çok kötü, gün geliyor ağlayanlar da oluyor, korkuyorlar işyerine gidip gelirken; ‘Acaba çocuğuma bulaşır mı, ben de var mı?’ diye insan endişe içinde.