İbrahim Kahveci'nin köşe yazısından alıntı

Bir nebze umut var mı?

Ekonomide işler hiç iyi değil.  

Hatta bırakın iyi olmamasını, bir sert gerileme daha yaşanmaya başladı. Tam da Mart bitince bahar gelecek diye beklenirken.  

Her geçen ay sonrası ‘her şey çok güzel olacak’ diyen sn Berat Albayrak’ın maalesef dediği şekilde olaylar gerçekleşmedi. Yeniden her ay öncekini aratır niteliğe büründü işler.  

‘Seçimler bitsin, siyasi istikrar sayesinde her şey güzel olacak’ beklentisinde bulunanlar da maalesef son 3 seçimde hüsrana uğradı. 

2017 referandum sonrası kredi garanti fonu ile yıkımı zar zor önledik.  

Ardından 24 haziran cumhurbaşkanlığı seçim sonrası zaten mayıs 2016’dan beri süren finansal kriz reel krize dönüştü.   

Ve 31 Mart yerel seçimleri... 

Seçime giderken kamu eliyle bütçenin ağzını açtık. 33,7 milyar lira Merkez Bankasından öncü avansa almamıza rağmen ilk 4 ayda nakit açığı 52 milyar 082 milyon lira oldu.  

Merkez Bankası kaynakları olmasaydı açık 95 milyar lirayı aşıyordu.  

Parasal genişleme sadece bütçe eliyle yapılmadı. Aynı zamanda kamu bankaları da 60 milyar lira civarı para verdi.  

Ve olan bu kadar. 

Sadece kriz aşamasında kısa bir mola.  

***

Para bitti de ne oldu?  

Hemen bugüne kadar kimsenin aklına gelmeyen hinlikler, hesap ayakları vs yöntemler. Merkez Bankasında geçmişten birikmiş para varmış... 

Hadi hemen ihtiyat akçesi denilen bu 40 milyar liralık kalemi bütçeye aktaralım.  

Ya da Merkez’de pek döviz yok ama Millet ferasetli ve bolca döviz almış durumda. Hadi hemen Merkez swap yolu ile bunları alsın ve yine kendisi yerine kamu bankaları ile piyasada satsın... 

Kağıt üzerinde kurulan planlar hep güzel oluyor. 

Ama sahada işler karışıyor.  

Bir türlü tutmuyor. İstenen sonuçlar alınamıyor.  

Mesela Merkez Bankası Genel Kururlu erkene çekilip 40 milyar liralık karı Hazineye aktarıldığında bütçe disiplini sağlanmış olacaktı.  

Ama olmadı... Ya da olmadı. 

Şimdi de olmuyor.  

Olamıyor... 

İşler bir türlü toparlanmıyor. Hatta toparlanacağına dağıldıkça dağılıyor.  

***

Sadece şu noktayı ifade edeyim: 

Daha bunlar bir şey değil.  

Toplumun önemli bir kesimi açlık ve sefalet istiyor. Maalesef bilmeden bu yönde tercihlerde bulunuyor.  

Yapacak bir şey yok.  

Açlık ve sefaleti bekleyelim. 

Kaynak: Karar